het grootste gelijk

Het grootste gelijk.

 

Als ik ’s avonds nog even naar de televisie kijk, is er vaak iets met de politiek. Als ik naar deze mensen luister is het per definitie zo, dat  ze veel woorden gebruiken en dat de eigen partij het grootste gelijk heeft. De inhoud van de argumenten van de tegenpartij of andere gezichtspunten zijn niet belangrijk of worden niet gehoord.

 

Ik kom in mijn leven veel wijze mensen tegen. Ze zijn in staat om te luisteren en praten niet veel. Soms maken ze een opmerking of stellen een vraag, die me aan het denken zet. 

 

Vaak lijkt het in onze maatschappij, dat iedereen gelijk heeft. Twitter, Instagram en Facebook zijn middelen om ons gelijk op uit te spuwen. Wij zijn zeker van ons gelijk, ons recht en onze overtuiging. Iedereen, die er anders over denkt, heeft ongelijk.

 

 

Gelijk willen hebben is giftig voor communicatie.

Zo’n klimaat wordt gekenmerkt door gerechtvaardigde woede, ijskoude haat en afkeuring. We doen alsof we heeeeeel zeker zijn van onze zaak, maar eigenlijk zijn we onzeker en bang.

Angst ligt ten grondslag aan onze afkeuring en al dit verbale en soms fysieke geweld.

Heel veel mensen, zelfs hoogopgeleid en met veel verantwoordelijkheden denken, dat er dan pas vrede zal zijn, als we onze mening kunnen doordrukken. Als onze tegenstanders en concurrenten uitgeroeid zijn en het ongelijk van onze tegenstanders aangetoond is, dan pas zal er voorspoed en geluk zijn.

Maar voor wie?

Misschien is er een andere manier om met elkaar om te gaan en kun je het jezelf veel gemakkelijker maken.

Probeer eens, hoeveel gemak een training in mindfulness je kan brengen, als je je ook regelmatig zo opwindt over, ja waarover eigenlijk.

Er zijn goede centra bij jou in de buurt, die je op weg kunnen helpen naar het vinden van echte rust en aandacht. Dat is jouw gelijk.

 

 

De post-vakantie dip

Hoe was jouw vakantie?

 

Voor mij is het meestal wennen om de teugels weer aan te halen, als de vakantie voorbij is.

Het kan een tijd zijn om mee te dobberen op de stroom en de dag te laten gebeuren. Er hoeft even niet zo veel en soms zelfs helemaal niets.

Dat helemaal niets hoeven is voor mij een dingetje. Een lange wandeling, een ferme fietstocht, een dag rondlopen door een stad, een festivalletje. Ik ben zo’n type, dat houdt van afwisseling, vooral in de vakantie. Het is niet eens, dat ik me afvraag, waarom ik het doe, wat het me oplevert. Het is meer, omdat ik dat altijd al doe of omdat andere mensen het ook doen. Ik verwacht dat , ik veel over mijn belevenissen en inspanningen kan vertellen, als ik thuis kom. Het gaat automatisch. Vaak bevalt de plaats, waar ik ben niet en denk, dat het ergens anders beter, mooier, prettiger is, dan waar ik nu ben.

In het verleden kon ik daar erg extreem in zijn. Iedere morgen weer snel de tent of caravan inpakken en onderweg naar de volgende plaats.

De hersenen beschikken over een mechanisme om de situatie, waarin je nu verkeert onmiddellijk te vergelijken met een situatie die in je gedachten beter is. Dit eten is niet lekker, maar het eten in dat andere restaurant is echt lekkerder. De kust hier is niet mooi, maar 100 km verderop veel mooier. Ik vind het hier niet prettig, want op een andere plaats zijn veel leukere dingen. Dat mechanisme (de discrepantie-monitor) zorgt voor een voortdurende onrust en ontevredenheid. Het zorgt ervoor, dat je niet aanwezig kunt zijn bij wat er nu is. Je leeft min of meer in de toekomst of met de herinnering aan het verleden. Het houd je weg van gelukkige momenten.

Het resultaat van je vakantie kan zijn, dat je blij bent met alle ervaringen en het fijn vindt om terug te zijn om de mensen in je omgeving daarover te vertellen. Het tegenovergestelde kan ook gebeuren. Je vindt eigenlijk, dat je meer zin zou moeten hebben om te gaan werken of dingen te ondernemen.

 In werkelijkheid sleur je je ’s morgens je bed uit en lukt het je niet om je ritme weer op te pakken. Of misschien valt het je op, dat de vakantie je toch niet gebracht heeft, wat je ervan verwachtte. Dit is de post vakantie dip. Bijna de helft van werkend Nederland heeft hier last van. Ligt het aan je werk? Ligt het aan je collega’s? Ligt het aan jezelf?

Je kunt allerlei oorzaken bedenken, maar misschien is een mindfulness training behulpzaam om achter deze energielekken te komen. Ze worden overal aangeboden. In de buurt is handig, maar dan wel een MBSR-training door een VMBN gecertificeerde trainer.

 

 

post vakantie dip.png

Headbangen

IMG_0402.JPG

Tijdens een vakantie in Ierland heb ik deze foto gemaakt van dit bordje, dat in een pub in Dublin hing. Er was weinig ruimte achter de toonbank. Vijf bedienden moesten heel veel mensen helpen met belegde broodjes.

 

De eigenaar maakte er regelmatig gebruik van. Dat was zichtbaar. De instructies bij het plaatje zijn erg duidelijk en zijn als bevelen. Doorgaan, totdat je bewusteloos bent en dan moet je ermee stoppen.

 

Dit kan een manier zijn om met stress om te gaan.

 

Veel mensen bevechten de  dagelijkse stress bijna op dezelfde manier. Ze gaan bijvoorbeeld heel hard werken (75 uur per week), extreem sporten, terwijl ze al moe zijn (marathons lopen), een flesje wijn of whisky leegdrinken of 48 uur headbangen op een festival.

Het leven heeft veel te bieden. Vaak willen we het allemaal mee maken, al was het maar om aan de verwachtingen te voldoen van collega’s, vrienden, familie en de belangrijkste uit dit rijtje: jezelf.

Bepaalde karaktereigenschappen zorgen ervoor, dat je gevoeliger bent voor de eisen, die aan je gesteld worden. Misschien herken je ze wel.

Je streeft naar perfectionisme. Bij mij in het dorp staat bij een cafetaria een bordje met de tekst: “bij ons is het beste nog niet goed genoeg.” Misschien geldt dit ook voor jou.

Voordat je het weet, heb je ja gezegd op een verzoek, terwijl je agenda toch al vol zat. Toch ga je het doen, want je hebt een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Zo doe je meer, dan je eigenlijk aan kunt. Je wilt anderen niet belasten, want je schuift niet graag dingen af. Dat past niet bij jou. Wat zullen ze wel niet van je denken. Gewoon hard doorwerken en je zelf steeds bewijzen.

Het mag ook anders. Zo hoef je niet met jezelf om te gaan.  Op den duur put je je geest en lichaam uit. Er is altijd een keuze. Kies je voor de methode van het bordje of voor een cursus? Er zijn mooie trainingen met verrassende inzichten, zodat je heel anders met jezelf om kan gaan. Misschien worden er bij jou in de buurt ook wel Mindfulness Based Stress Reduction (MBSR) trainingen gegeven.

 

Een leven in het moment.

De momentman: een leven in het moment.

 

Afgelopen week was er het afscheid van Jim.

Jim is niet zo oud geworden. Slechts 23 jaar.

Maar oud is een relatief begrip, mede omdat de stofwisselingsziekte van Jim zijn weerstand steeds ondermijnde. Jim zat in een rolstoel.

Jim is mijn leraar. En dat blijft hij.

 

Jim was iemand, die mensen gelukkig kon maken, omdat hij zelf gelukkig was en dat ook met je deelde.

Gelukkig zijn kun je alleen in het moment.

Dit is waarschijnlijk de verklaring, waarom Jim eigenlijk altijd gelukkig was.

In gedachten noem ik hem wel eens de momentman……..

Jim had geen verleden, eenvoudig weg omdat hij gezegend was met zo’n kort geheugen, dat er voor hem geen verleden bestond.

Eindeloos naar Teletubbies kijken en iedere keer in lachten uitbarsten bij het zien van hetzelfde fragment. Voor hem was het steeds de eerste keer, dat hij het zag. Kijken met een frisse blik, niet gehinderd door allerlei beelden in de hersenen of herinneringen, die je beletten echt te zien.

Wat heeft hij geluk gehad met zo’n stel hersenen.

In de toekomst leven kon hij ook niet. Hij wist altijd wel wat hij wilde gaan doen, maar dat was om in het huidige moment te komen, waar hij dan volop van genoot. Hij had geen plan. Alleen dit moment en daar helemaal blij mee zijn. ……….De momentman.

 

Veel mensen zijn op zoek naar geluk en proberen dat op allerlei manieren te kopen. Toch leidt dat niet tot het ware geluk, omdat je dat alleen vindt in het moment in contact met je zelf en als je dat moment met anderen kunt delen.

Onze reactieve geest belet ons gelukkig te zijn.

Hoe dat denken en somberen bij anderen en jou in zijn werk gaat kun je ondervinden door een training te doen. Daarin kun je weer in contact komen met je geluk door te onderzoekenen er zelf achter te komen, hoe dat met jou gaat.

Er is vast wel een mindfulness based stress reduction (MBSR) training bij jouw in de buurt om je te coachen naar een gelukkiger leven.

Jim is en blijft voor mij een inspirator: gelukkig zijn in het moment. Dit moment.

 

 

 

Een leven in het moment.

Een leven in het moment.